Wat is dé werkelijkheid? Is het de weerspiegeling van mijn telefoon en mijn hand in het raam? Is het wat ik waarneem? Zijn het de twee fotografen op het perron aan de overzijde? Of is het de man in de lange grijze jas die gefotografeerd wordt.
Waarom wordt hij eigenlijk gefotografeerd – en waarom hier op het Centraal station? Is het een beroemde man? Wat is het verhaal erachter? Waarom twee fotografen? Waar kijkt hij naar op het moment dat de foto genomen wordt? Moest dat van de fotografen zodat het er leuk uit zou zien of heeft hij het zelf bedacht?
Zomaar een tafereel, waarin allerlei werkelijkheden door elkaar spelen. Het beeld op zich, de weerspiegeling, het verhaal achter het beeld, het perspectief van degeen die waarneemt.
Dé werkelijkheid bestaat niet.
Wat je waarneemt is subjectief. Je kijkt door je persoonlijke bril en schept jouw verhaal. Je interpreteert, en zult nooit het hele verhaal kennen. Zelfs als je het verhaal kent, dan nog kijk je er nog op jouw manier naar.
Waarom vertel ik dit eigenlijk? Omdat het me intrigeert. Soms hebben we een vast idee over de werkelijkheid, of over een gebeurtenis. We zetten dingen vast. We zien maar een beperkt deel van hoe de dingen zijn. Misschien zagen mijn medereizigers wel iets heel anders. Misschien zagen ze een bekende man, en wisten ze waarom hij gefotografeerd werd. Omdat hij een nieuw boek geschreven had. Door de informatie zouden ze de situatie anders interpreteren. Misschien is de man in de jas een toneelspeler en is het station het décor van een belangrijke scene uit zijn leven.
We zullen het nooit weten en het blijft een interpretatie.
In hoeverre ben jij je bewust dat jouw werkelijkheid niet dé werkelijkheid is?
Nynke Valk 